Los Antiguos - Chile Chico - Puerto Rio Tranquilo

Wat fijn om te horen dat jullie nog steeds met veel plezier mijn avonturen mee beleven. Ook deze week is er weer een hoop gebeurd. Maar ik heb het nog steeds volop naar mijn zin hier!!!


Woensdagochtend 7.00 uur, na 24 uur in de bus gezeten te hebben eindelijk aangekomen op het busstation van Los Antiguos, een dorpje met een grensovergang naar Chili. Dit is nog niet mijn eindpunt van vandaag want ik wil naar Puerto Rio Tranquilo in Chili om naar de 'Capillas de Marmol' te gaan oftewel de grotten van marmer. Ik heb deze keer wat research op internet gedaan (ik heb me lesje wel geleerd) aangezien ik van andere reizigers alleen maar te horen krijg dat het erg lastig is om er te komen als je geen auto hebt of een backpack met campeerspullen bij je hebt. Van Los Antiguos naar Chile Chico, internet zegt dat hiervoor 2 keer per uur een lokale bus gaat en je het ticket hiervoor gewoon op het busstation koopt, of je stapt in één van de minibusjes die aanbieden je voor een paar euro naar de andere kant te brengen (duurd totaal nog geen 2 uur). En dan van Chile Chico naar Puerto Tranquilo, 4 uur over onverharde weg en ticket te koop naast de supermarkt, maar let op deze gaat maar 1 keer per dag in de ochtend. Nou ziet er voor wat mij betreft helemaal niet lastig uit, dit moet vandaag nog wel te doen zijn. Koffer met inmiddels nog maar 3 goed functionerende wielen mee, rugzak op me rug en tas in me hand, op naar het eerste busticket. Jammer joh.....

Ik sta daar met 4 andere reizigers en er wordt ons verteld dat er geen bussen of minibusjes zijn die de grens overgaan. We hebben 2 opties, we kunnen een taxi nemen van ongeveer 40 euro, maar die brengt ons maar gedeeltelijk naar waar we moeten zijn of we kunnen lopen, een totale 12 km tot Chile Chico. Dat is toch wel een lekker optiepakket zo om 7 uur 's ochtends en na bijna niet geslapen te hebben de afgelopen 24 uur. Op één of andere manier besluiten we gewoon dat we de man niet geloven en beginnen met ze allen richting het dorp te wandelen. Deze man snapt het gewoon niet, we moeten gewoon op zoek naar die minibusjes. Om 7.15 uur komen we een toeristinfo tegen maar die gaat pas om 8 uur open. De rest loopt door want hun hebben, zoals elke reiziger, gewoon een backpack en denken dat ze onderweg de busjes wel vinden. Ik blijf achter voor de deur van de toeristinfo en vertrouw erop dat deze mij over 45 minuten verder gaat helpen. Helaas kan je op tijd niet helemaal vertrouwen hier dus het werd wat later. De man was erg behulpzaam, ik kreeg een stoel aangeboden, of ik wat water wilde en ik kon me telefoon opladen. Hij legde uit dat je al sinds een jaar of 2 niet meer met een (mini)bus(je) de grens over kan omdat ze destijds een soort belasting hebben ingevoerd waardoor het gewoonweg niet meer rendabel was voor de busmaatschappij en deze er dus, heel begrijpelijk, mee zijn gestopt. Oke vertel me dan maar wat je wel voor me kunt doen zei ik, want het verhaal van die taxi voor 40 euro was dus ook niet waar. Hij kon in ieder geval een taxi (50 ARS/2,50 euro) voor me bellen naar het eerste controlepunt, Argentinie uit een kleine 2 km hier vandaan.

De eerste stempel heb ik te pakken, nu maar gaan lopen denk, zal vandaag het eindpunt wel niet halen maar heb niet veel andere keus. Na 2 min stopt er een overvolle auto met de mensen die net naast mij stonden bij de immigratiebalie. Mijn koffer wordt op de achterbank in de overvolle auto gepropt met mij ernaast en nog 2 tassen op schoot, op naar de douane van Chili !!! Omdat je bij een grensovergang het aantal mensen dat in de auto zit moet opgeven zijn we even bang dat we in de problemen komen als mijn spullen in hun auto staan maar de vrouw zegt me toch alles te laten staan en lopend mee te komen. We gaan apart naar de balie's en ik ben eigenlijk binnen een paar minuten al klaar, voor hun duurde het wat langer omdat er ook iets gedaan moet worden met de autopapieren. Nu is de auto aan de beurt, alle bagage moet door de scan en er wordt een fysieke controle door de auto gedaan. Ik blijf wat verloren met mijn spullen naast de auto staan en hoop dat ik nog een keer mee mag want we hebben nog zo'n 5 km te gaan. De vrouw gebaard me dat ik mijn spullen weer in de auto mag zetten. Dankzij deze lieve Argentijnse mensen kom ik als eerste aan in Chile Chico (de rest heb ik onderweg nog zien lopen) en ga ik meteen door naar de busticketverkoop voor het kaartje naar Puerto Tranquilo.

Het is inmiddels 9.15 uur en de man schrijft op het ticket a 15.000 CPS/20 euro, dat ik me om 9.45 uur moet melden op het busstation 3 straten verder. Mooi dan kan ik nog even naar de supermarkt wat te eten en te drinken halen. Bij aankomst op het busstation kon me bek niet verder openvallen, zie ik ineens het Franse stel, Jean en Manuelle, staan waar ik eerder dat vrijwilligerswerk mee heb gedaan in Bahia Bustamante. We hebben er destijds nog grapjes over gemaakt maar om elkaar dan weer tegen te komen en dan ook weer in the middle of nowhere is toch wel erg gek. Ze zitten in hetzelfde busje dus we kunnen even lekker bijkletsen en de nodige reisinfo en tips uitwisselen aangezien we precies de tegenovergestelde richting reizen.

Na wat vertragingen voor vertrek en onderweg kom ik om 15.15 uur aan in Puerto Rio Tranquilo. Ik ben inmiddels verrot maar moet eerst nog een plekje om te slapen vinden. Mensen kijken me een beetje verbaasd aan als ze me met al me rotzooi zien aankomen. Het zal er mee te maken hebben dat in dit dorp alleen een gedeelte van de hoofdstraat geasfalteerd is en de rest bestaat uit zandweg. De eerste 4 hostels waar ik aanklop zitten vol, wel mocht ik bij het eerste hostel gelukkig me spullen achterlaten. Uiteindelijk vind ik, uiteraard helemaal achterin het dorp, tegen de bergwand, een plekje in hostel Bellavista. Nu alleen nog die 30 kilo omhoog sjouwen :-(. Ik vraag om 2 nachten en de dame verteld me dat ze dan alleen een privekamer (met een bed van 1,20 breed) heeft en of ik dat niet erg vind. Erg??? Voor dezelfde prijs en na 3 maanden snurkende, kuchende, stinkende mensen om me heen!!! Nee hoor dat vind ik niet zo erg.

Na de eerste nacht besef ik dat het misschien wel een goed idee is om hier wat langer te blijven. Puerto Rio Tranquilo is een rustig dorpje, in een hele mooie omgeving waar ongeveer 500 mensen wonen. Het is hier tussen de 20 en 25 graden dus waarom niet. Ik moet op zoek naar een pinautomaat want veel Chileense pesos heb ik niet meer. Helaas ze hebben hier geen pin, wel kan je in alle winkels met creditcard betalen maar aan contant geld kom je hier niet zonder Chileense bankpas want daarmee kan je wel extra geld krijgen in 2 winkeltjes. Wat misschien ook wel logisch is want de meeste reizigers die ik hier zie zijn ook Chileense backpackers. Ik heb nog genoeg cash voor het busje terug naar Chile Chico plus 1 overnachting daar, mocht ik daar tegen hetzelfde probleem aanlopen. Dus helaas pindakaas het zal bij 2 nachten blijven. De vrouw van het hostel bied me nog aan om geld via de bank naar haar over te maken maar het internet is hier zo slecht dat ik niet eens kan inloggen op me bank. Het is niet anders..

Maar nu dan eindelijk waarvoor ik alle moeite heb gedaan om hier te komen. De marmeren grotten, te bereiken door het boeken van een van de vele tours die erheen varen met een bootje. Voor 10.000 CLP/13,50 euro nemen ze je 1,5 uur mee het water op. Het gaat hier allemaal om het zonlicht. Het is namelijk de zon die via het water reflecteerd op het marmer waardoor je het mooie effect krijgt. Het is dus erg belangrijk om dit in de ochtend te doen. Ik boek de tour van 11.00 uur maar loop ook hier tegen een betaal probleempje op. Gelukkig hebben bootjes benzine nodig en kan ik dit betalen met mijn creditcard dus met een lege tank in de hand lopen we samen naar de pomp om via deze ruilhandel voor de tour te betalen. Geweldig toch!!!! Wauw wat een ervaring zeg die grotten, iets heel anders dan al het andere dat ik tot nu toe heb gezien.

Naast het bezoeken van de Capillas de Marmol kun je hier ook een tour boeken, hier nog geen uur vandaan, waarbij je over een gletsjer/ijsvlakte wandelt en op zoek gaat naar ijsgrotten. Dit voor nog geen 100 euro waardoor dit de goedkoopste plaats is om dit te doen. Verder naar het zuiden in El Chalten/El Calafate kost het je 200 euro. Maar helaas moet ik dit aan me voorbij laten gaan want de tijd is op. Om 15.00 meld ik me bij de broodjeszaak/busstation voor een kaartje want de (enige) bus vertrekt om 16.00 uur is mij verteld. De vrouw verteld me morgen rond 11.00 uur terug te komen, de bus is vol. What the fuck!!! Op het moment dat ik me verwarde en zielige ogen opzet komt de buschauffeur binnen. Het is dezelfde als de heenweg en hij herkent me meteen aan me koffer en begint te lachen. Natuurlijk neemt hij me mee! Helaas wel ten koste van een local, die hierdoor 4 uur lang op deze onverharde hobbelweg, op de grond naast de buschauffeur moet zitten. Maar eerlijk gezegd maakt me dat op dit moment niet zo heel veel uit.

Rond half 9 kom ik weer aan in Chile Chico en ga naar het hostel dat me is aanbevolen door Jean maar deze is helaas vol. De dame bied me aan, na het zien van alle rotzooi die ik mee sjouw, om me met haar auto naar een ander hostel te brengen, aan de andere kant van het dorp. Hostel basecamp Nandu, een geweldig hostel dat ik zeker iedereen kan aanraden. Alles super ruim opgezet, lekkere bedden van1,20 breed en de lekkerste douche die ik tot nu toe heb gehad. Aangezien hier wel een bank is ga ik er meteen heen en haal wat extra geld zodat ik hier niet 1 nacht maar 3 nachten kan blijven. Niet omdat er in Chile Chico nou zo veel te doen is, je kan wat langs het water lopen en naar een hoger gelegen uitkijkpunt, maar dit hostel is de perfecte plek om even bij te komen.

Als het weer tijd is om te gaan, biedt de eigenaresse van het hostel aan om me af te zetten bij de grens. Ik zoek het even op en zie dat het me in ieder geval 5 km scheelt op de 12 die ik zonder busconnectie moet gaan afleggen om weer in Los Antiquos te komen. Bij de Chileense grens aangekomen wil ik me spulllen pakken en verder lopen maar ze zegt me weer in te stappen want ze brengt me naar de daadwerkelijke grens, nog eens 4 km verder. Ik kan me geluk niet op en geef haar dikke knuffel als ik uitstap. Ik begin te lopen maar binnen 5 minuten zit ik alweer in de laadbak van een pick up naar de Argentijnse grens. Dit gaat lekker zo. Vanaf daar begin ik te lopen naar het busstation op nog geen 2 km vanaf de grens. Het zweet begint me uit te breken, het is inmiddels 28 graden en er zijn helaas geen auto's meer die me mee willen nemen. Tot overmaat van ramp breekt ook wiel nummer 2 van me koffer af, ik loop een kantoortje in en vraag of ze alsjeblieft een taxi voor me kunnen bellen. Binnen 10 min sta ik op het busstation en loop meteen door naar het loket voor een busticket naar El Bolson, verder naar het noorden, hier ongeveer 12 uur vandaan. Helaas krijg ik de mededeling dat de bus die morgen ochtend om 7 uur vertrekt vol zit. Wat betekend dat ik hier in ieder geval zo'n 65 uur extra moet blijven en dat is echt het laatste wat ik wil. De dame ziet met één blik op mijn gezicht hoe ik daar over denk en begint te rommelen op haar computer. Er is gelukkig nog een andere optie, eerst met een lokale bus naar Caleta Olivia helemaal aan de oostkust waar ik eerder voorbij ben gekomen rond de kerst en dan vanaf daar weer een bus naar de andere kant van het land. Deze omweg kost me 10 uur extra reistijd maar is nog altijd beter dan het alternatief dus ik besluit het te doen. De bus vertrekt al over een half uur en ik besef me meteen hoeveel geluk ik hier weer heb. Als er vandaag ook maar iets anders was gegaan bij de grensovergang of ik had geen lift gehad, was hier nooit op tijd geweest.

Deze afgelopen week ging vooral over de samenloop van tegelijkertijd heel veel pech hebben en heel veel geluk hebben. Maar ondanks het me bijna een week heeft gekost om de grotten van marmer te bezoeken, was dit het helemaal waard. En bij deze heeft het zuiden van Chili het dan ook gewonnen van het zuiden van Argentinie, met uitzondering van El Chalten wat ik net zo mooi vind.

Op naar El Bolson en hopelijk een beetje rust....