Peru deel 2: Arequipa - Nazca - Huacachina - Paracas - Lima
Arequipa:
Om het inmiddels bekende, maar verschrikkelijk vroege tijdstip van 5 uur in de ochtend word ik afgezet bij mijn hostel in Arequipa. Gelukkig kan ik hier wel meteen door naar me bed. Maar na een paar uurtjes word mijn rust verstoord en word ik door elkaar geschud in mijn bed. Een aardbeving word er gezegd, is hier heel normaal. Aangezien ik in het bovenste bed slaap vind ik het toch wat minder. Voor Arequipa staan 3 dagen, 2 nachten gepland omdat dit de plek is vanwaar je de Colca Canyon kan bezoeken in 1 of meerdere dagen. De Colca Canyon is de op 2 na diepste van de wereld. Jammergenoeg zit ik nog met mijn voeten en wil het risico niet lopen om het erger te maken. Daarnaast heb ik inmiddels al wel vergelijkbare dingen gezien dus het is prima. Arequipa wordt aangeschreven als 'cuidad blanca/witte stad' en de meeste vinden het de mooiste stad van Peru. Ik denk, al na 10 minuten te hebben rondgelopen, hetzelfde. Je ziet hier niet overal mensen op straat zitten die van alles verkopen en de lokale bevolking loopt er in nette kleding en verzorgt bij. De gebouwen vind ik helemaal geweldig, witte koloniale bouwwerken die ook nog eens goed onderhouden worden.Verder zijn er heel veel merkkledingwinkels en bekende fastfoodrestaurants zoals MacDonalds, Pizzahut en Burgerking. Alsof je ineens weer de beschaafde wereld in loopt. De dame van toeristinfo legt uit dat de mensen hier erg trots zijn en er daarom goed uit willen zien, ze zien zichzelf ook als een eigen landje binnen Peru. Daarnaast hoeven ze het hier financieel niet te hebben van het toerisme maar wordt het geld verdiend in en met de omliggende mijnen. Ik besluit hier toch een kaartje voor de tourist bus te kopen, waarmee je met gids door de hele stad gaat en uitleg krijgt. Het duurt in totaal 5 uur en kost maar 30sol/7,50 euro. Ik blijk de enige engels sprekende tourist en ondanks dat ik af en toe het gevoel heb dat ik in een aflevering van 'we zijn er bijna' ben beland heb ik het reuze naar mijn zin. Er word heel veel verteld over de geschiedenis van Arequipa (waar ik me inmiddels niks meer van herinner uiteraard) en we zien dingen als Plaza de Yanahuara met uitzicht op de met sneeuw bedekte vulkaan Misti Mountain, Mirador de Carmen, we bezoeken ook een lama boerderijtje met de 4 verschiillende soorten en sluiten de dag af op een plek waar we, of een watermolen kunnen bezoeken of paard kunnen rijden. Nou was ik de laatste keer dat ik op een paard zat nog een kind en liep dat niet zo goed af, maar besluit het toch te doen. Of ik het nu vaker zal doen weet ik niet maar heb iig weer een angst overwonnen. De rest van mijn tijd in Arequipa slenter ik gewoon een beetje door de straten en bezoek ik uiteraard ook hier weer de lokale markt.
Nazca:
Om 5 uur in de ochtend word ik weer opgehaald om door te reizen naar Huacachina. Maar niet voordat we onderweg de Nazca lijnen hebben bezocht. De Nazca lijnen, zijn allerlei soorten tekeningen op de grond in het zand, die al 2000 jaar bestaan, niet onderhouden worden en ondanks de wind niet wegwaaien. Natuurlijk bestaan er allerlei theorieen over wie dit gedaan heeft, maar net zoals bij de graancirkels zijn er een hoop mensen van overtuigd dat het aliens zijn geweest.
Huacachina:
We komen 's avonds aan in dit dorpje dat midden in de woestijn ligt, zand zand en nog eens zand. De ideale plek om te zandboarden dus en dat staat voor morgen middag dan ook op het programma. We gaan met een buggy inclusief knotsgekke bestuurder omhoog en ik ben in eerste instantie nog een beetje teleursgesteld als ik hoor dat we op ons buik naar beneden gaan en niet staand. Maar dat duurd niet lang, als ik bovenaan sta en naar beneden kijk weet ik niet hoe snel ik moet gaan liggen. Met een hoop gegil glij ik naar beneden. Onderaan worden we elke keer met de buggy opgehaald om naar de volgende zandberg te gaan. De chauffeur is helemaal gek en scheurt door het zand, het heeft een beetje het idee van een achtbaan waar ik in zit. We dalen nog een aantal keer af waarbij het eerlijk gezegd niet minder eng word en gaan dan naar de laatste afdaling. Uiteraard de allerhoogste die uit 2 delen bestaan waarbij je halverwege over een heuveltje moet zien te komen. Op een of andere wazige manier ben ik de enige van de groep die het haalt en word onder luid applaus binnengehaald, maar dit o wat ben ik trots momentje duurd niet lang want onderaan val ik van me board waarbij door de snelheid me broek zo'n 20 cm omlaag schuift. De volgende dag krijgen we nog een gratis Pisco wijngaard tour, waar we zien hoe Pisco gemaakt wordt, de Nationale drank van Peru.
Paracas:
Helaas moet ik weer door want ik heb mijn vliegticket terug naar Mendoza, Argentinie al geboekt om zo tijd te besparen. Dit maakt het alleen wel dat ik me een beetje door de plaatsen heen moet haasten en misschien anders wel wat langer had willen blijven. In Paracas, een mooi klein stadje aan zee, vallen we met onze neus in de boter (of zand). Vandaag begint hier het fiesta de la Vendimia, het feest van de druivenoogst voor de Pisco. Er staat een podium op het strand recht tegenover mijn hostel waar de komende 2 dagen allerlei optreden zijn en waar je allerlei soorten Pisco kan proeven en dit is dan ook meteen het enige wat ik over Paracas kan vertellen want ben het strand niet meer afgeweest.
Chinca - Secret Slave tunnels:
We zijn alweer toe aan de laatste stop van Peruhop alvorens ik in Lima word afgezet. We gaan naar Chinca waar een gigantische mansion staat die vroeger door slaven is gebouwd maar nu een hotel is. Hier werden vroeger slaven vanaf de haven door de tunnels onder het mansion naar de andere kant gebracht om zo de belasting te ontduiken. En natuurlijk gaan we zelf ook even ondervinden hoe dat was, nou geen pretje in ieder geval. Het is donker, muf en er is weinig zuurstof. Ik ben blij als ik weer buiten sta.
Lima:
's Avonds om half 12 word ik afgezet bij mijn hostel in Lima en is het Peruhop avontuur voorbij. In Lima kan je ivm veiligheid het beste maar in 2 wijken verblijven, Miraflores en Barranco. Mijn hostel ligt in Barranco, met binnen 5 minuten uitzicht over zee en 10 minuten tot de boulevard. Ook is een grote winkelstraat met restaurants en souvenirshops maar veel meer kan ik niet over Lima vertellen aangezien ik er maar 1 volle dag te spenderen had omdat het weer tijd is om terug te vliegen naar mijn inmiddels geliefde land Argentinie.
Begrijp me niet verkeerd want ik heb het de afgelopen weken erg naar mijn zin gehad en heb mooie dingen mogen zien en gave dingen mogen doen maar achteraf gezien denk ik dat landen als Bolivia en Peru leuker zijn om te bezoeken met iemand samen. Omdat het gewoon moeilijker is om contact te krijgen met de lokale bevolking ben je overgeleverd aan contact met andere reizigers. En daar is natuurlijk niks mis mee want ik heb fantastische mensen ontmoet die ik zeker nog vaker ga ontmoeten. Maar hele dagen vragen te moeten beantwoorden als wie ben je, waar kom je vandaan, wat doe je voor werk, waar ben je allemaal al geweest, hoe lang ben je al onderweg enz gaat op den duur een beetje vervelend worden, vooral aangezien vele niet eens geinteresseerd zijn in het antwoord. Het is gewoon wat je iemand vraagt die je tegenkomt. Daarnaast is het niet overal even veilig om als het donker is over straat te gaan waardoor de meeste hostels dan ook een eigen bar en restaurant hebben, wat betekend dat er heel de nacht gefeest word en de nodige kotspartijen plaatsvinden in de gedeelde slaapkamers. Ach misschien ligt het ook wel aan mij, misschien ben ik onderweg per ongeluk wel volwassen geworden :-)
Argentinie ik kom er weer aan!!!!!!!!!!!
Om het inmiddels bekende, maar verschrikkelijk vroege tijdstip van 5 uur in de ochtend word ik afgezet bij mijn hostel in Arequipa. Gelukkig kan ik hier wel meteen door naar me bed. Maar na een paar uurtjes word mijn rust verstoord en word ik door elkaar geschud in mijn bed. Een aardbeving word er gezegd, is hier heel normaal. Aangezien ik in het bovenste bed slaap vind ik het toch wat minder. Voor Arequipa staan 3 dagen, 2 nachten gepland omdat dit de plek is vanwaar je de Colca Canyon kan bezoeken in 1 of meerdere dagen. De Colca Canyon is de op 2 na diepste van de wereld. Jammergenoeg zit ik nog met mijn voeten en wil het risico niet lopen om het erger te maken. Daarnaast heb ik inmiddels al wel vergelijkbare dingen gezien dus het is prima. Arequipa wordt aangeschreven als 'cuidad blanca/witte stad' en de meeste vinden het de mooiste stad van Peru. Ik denk, al na 10 minuten te hebben rondgelopen, hetzelfde. Je ziet hier niet overal mensen op straat zitten die van alles verkopen en de lokale bevolking loopt er in nette kleding en verzorgt bij. De gebouwen vind ik helemaal geweldig, witte koloniale bouwwerken die ook nog eens goed onderhouden worden.Verder zijn er heel veel merkkledingwinkels en bekende fastfoodrestaurants zoals MacDonalds, Pizzahut en Burgerking. Alsof je ineens weer de beschaafde wereld in loopt. De dame van toeristinfo legt uit dat de mensen hier erg trots zijn en er daarom goed uit willen zien, ze zien zichzelf ook als een eigen landje binnen Peru. Daarnaast hoeven ze het hier financieel niet te hebben van het toerisme maar wordt het geld verdiend in en met de omliggende mijnen. Ik besluit hier toch een kaartje voor de tourist bus te kopen, waarmee je met gids door de hele stad gaat en uitleg krijgt. Het duurt in totaal 5 uur en kost maar 30sol/7,50 euro. Ik blijk de enige engels sprekende tourist en ondanks dat ik af en toe het gevoel heb dat ik in een aflevering van 'we zijn er bijna' ben beland heb ik het reuze naar mijn zin. Er word heel veel verteld over de geschiedenis van Arequipa (waar ik me inmiddels niks meer van herinner uiteraard) en we zien dingen als Plaza de Yanahuara met uitzicht op de met sneeuw bedekte vulkaan Misti Mountain, Mirador de Carmen, we bezoeken ook een lama boerderijtje met de 4 verschiillende soorten en sluiten de dag af op een plek waar we, of een watermolen kunnen bezoeken of paard kunnen rijden. Nou was ik de laatste keer dat ik op een paard zat nog een kind en liep dat niet zo goed af, maar besluit het toch te doen. Of ik het nu vaker zal doen weet ik niet maar heb iig weer een angst overwonnen. De rest van mijn tijd in Arequipa slenter ik gewoon een beetje door de straten en bezoek ik uiteraard ook hier weer de lokale markt.
Nazca:
Om 5 uur in de ochtend word ik weer opgehaald om door te reizen naar Huacachina. Maar niet voordat we onderweg de Nazca lijnen hebben bezocht. De Nazca lijnen, zijn allerlei soorten tekeningen op de grond in het zand, die al 2000 jaar bestaan, niet onderhouden worden en ondanks de wind niet wegwaaien. Natuurlijk bestaan er allerlei theorieen over wie dit gedaan heeft, maar net zoals bij de graancirkels zijn er een hoop mensen van overtuigd dat het aliens zijn geweest.
Huacachina:
We komen 's avonds aan in dit dorpje dat midden in de woestijn ligt, zand zand en nog eens zand. De ideale plek om te zandboarden dus en dat staat voor morgen middag dan ook op het programma. We gaan met een buggy inclusief knotsgekke bestuurder omhoog en ik ben in eerste instantie nog een beetje teleursgesteld als ik hoor dat we op ons buik naar beneden gaan en niet staand. Maar dat duurd niet lang, als ik bovenaan sta en naar beneden kijk weet ik niet hoe snel ik moet gaan liggen. Met een hoop gegil glij ik naar beneden. Onderaan worden we elke keer met de buggy opgehaald om naar de volgende zandberg te gaan. De chauffeur is helemaal gek en scheurt door het zand, het heeft een beetje het idee van een achtbaan waar ik in zit. We dalen nog een aantal keer af waarbij het eerlijk gezegd niet minder eng word en gaan dan naar de laatste afdaling. Uiteraard de allerhoogste die uit 2 delen bestaan waarbij je halverwege over een heuveltje moet zien te komen. Op een of andere wazige manier ben ik de enige van de groep die het haalt en word onder luid applaus binnengehaald, maar dit o wat ben ik trots momentje duurd niet lang want onderaan val ik van me board waarbij door de snelheid me broek zo'n 20 cm omlaag schuift. De volgende dag krijgen we nog een gratis Pisco wijngaard tour, waar we zien hoe Pisco gemaakt wordt, de Nationale drank van Peru.
Paracas:
Helaas moet ik weer door want ik heb mijn vliegticket terug naar Mendoza, Argentinie al geboekt om zo tijd te besparen. Dit maakt het alleen wel dat ik me een beetje door de plaatsen heen moet haasten en misschien anders wel wat langer had willen blijven. In Paracas, een mooi klein stadje aan zee, vallen we met onze neus in de boter (of zand). Vandaag begint hier het fiesta de la Vendimia, het feest van de druivenoogst voor de Pisco. Er staat een podium op het strand recht tegenover mijn hostel waar de komende 2 dagen allerlei optreden zijn en waar je allerlei soorten Pisco kan proeven en dit is dan ook meteen het enige wat ik over Paracas kan vertellen want ben het strand niet meer afgeweest.
Chinca - Secret Slave tunnels:
We zijn alweer toe aan de laatste stop van Peruhop alvorens ik in Lima word afgezet. We gaan naar Chinca waar een gigantische mansion staat die vroeger door slaven is gebouwd maar nu een hotel is. Hier werden vroeger slaven vanaf de haven door de tunnels onder het mansion naar de andere kant gebracht om zo de belasting te ontduiken. En natuurlijk gaan we zelf ook even ondervinden hoe dat was, nou geen pretje in ieder geval. Het is donker, muf en er is weinig zuurstof. Ik ben blij als ik weer buiten sta.
Lima:
's Avonds om half 12 word ik afgezet bij mijn hostel in Lima en is het Peruhop avontuur voorbij. In Lima kan je ivm veiligheid het beste maar in 2 wijken verblijven, Miraflores en Barranco. Mijn hostel ligt in Barranco, met binnen 5 minuten uitzicht over zee en 10 minuten tot de boulevard. Ook is een grote winkelstraat met restaurants en souvenirshops maar veel meer kan ik niet over Lima vertellen aangezien ik er maar 1 volle dag te spenderen had omdat het weer tijd is om terug te vliegen naar mijn inmiddels geliefde land Argentinie.
Begrijp me niet verkeerd want ik heb het de afgelopen weken erg naar mijn zin gehad en heb mooie dingen mogen zien en gave dingen mogen doen maar achteraf gezien denk ik dat landen als Bolivia en Peru leuker zijn om te bezoeken met iemand samen. Omdat het gewoon moeilijker is om contact te krijgen met de lokale bevolking ben je overgeleverd aan contact met andere reizigers. En daar is natuurlijk niks mis mee want ik heb fantastische mensen ontmoet die ik zeker nog vaker ga ontmoeten. Maar hele dagen vragen te moeten beantwoorden als wie ben je, waar kom je vandaan, wat doe je voor werk, waar ben je allemaal al geweest, hoe lang ben je al onderweg enz gaat op den duur een beetje vervelend worden, vooral aangezien vele niet eens geinteresseerd zijn in het antwoord. Het is gewoon wat je iemand vraagt die je tegenkomt. Daarnaast is het niet overal even veilig om als het donker is over straat te gaan waardoor de meeste hostels dan ook een eigen bar en restaurant hebben, wat betekend dat er heel de nacht gefeest word en de nodige kotspartijen plaatsvinden in de gedeelde slaapkamers. Ach misschien ligt het ook wel aan mij, misschien ben ik onderweg per ongeluk wel volwassen geworden :-)
Argentinie ik kom er weer aan!!!!!!!!!!!
Niet te veel last gehad van de billetjes tijdens het paardrijdeen
Hoop dat je goede terugreis heb naar mendoza
Hier begint het eindelijk weer een beetje op
de zomer te lijken.
Nou tot het volgende verhaal en avondtuurxxx
Alles wat je ziet en meemaakt echt super, en dan ook nog eens volwassen worden pffff het is allemaal wat hihihi
Ach dat feesten en dat kotsen kan je ook net zo goed in Nederland doen daar hoef je niet zo ver voor weg... geniet gewoon van elke dag meis ... nog veel plezier ....en een dikke kus xx
maar och ook dat heeft z,n charme hoor
kom gezond en wel terug en geniet er nog van
gr. G&D