Peru deel 1: Cusco - Inka Jungle Trek

(Het heeft ditmaal even mogen duren, en niet alleen omdat ik met me stomme kop tot 2 keer toe het hele verhaal per ongeluk gewist heb maar vooral omdat het ineens allemaal heel hard ging. Wat is het vermoeiend om van de een in de andere tour te vallen zeg en elke keer maar een paar dagen op een plek te kunnenzijn zeg. Dit is slechts deel 1 van het verhaal omdat ik niet meer kan uploaden maar deel 2 volgt binnen 48 uur)


Cusco:
Om 5 uur 's ochtends kom ik aan met de bus in Cusco maar helaas kan ik hier niet gelijk mijn bed in want het is weekend geweest dus alles is bezet en de mensen liggen nog te slapen. Dus helaas wachten tot 14.00 uur. We worden naar een kamer gebracht waar allemaal beanbags liggen zodat we daar nog even onze ogen dicht kunnen doen. Na een paar uurtjes geef ik het op en pak alvast een lekkere warme douche en ga de stad in. Cusco is voornamelijk het startpunt van de diverse treks naar de Machu Piccu maar er zijn ook nog vele andere tours te boeken hier, wat dit echt een typische toeristenplaats maakt en je wordt hier dan ook behandeld als wandelende pinautomaat, van alle kanten komen mensen op je af om je vanalles aan te smeren. Daarnaast heb je natuurlijk ook gewoon weer een markt en een centrale plaza waar omheen vanalles gebeurd. Ik ga maar weer terug naar het hostel want het interne reisburo is inmiddels open. Ik besluit de Inka Jungle Trek te boeken, dit is de wat avontuurlijkere versie van de normale trek waarin je niet alleen gaat wandelen maar ook moet fietsen en met een zipline gaat. Op een of andere manier denk ik dat dit beter te doen is dan 4 dagen tussen de 8 en 10 uur lopen. Daarnaast kost deze ook 160 dollar ipv 380. Om geen tijd te verliezen boek ik meteen voor de volgende dag.

Inka Jungle Trek
Dag 1: Cusco - Santa Maria
Ik word als laatste van de groep opgehaald en na een korte stop in Ollantaytambo om een ontbijtje te pakken, rijden we meteen door naar de Abra Malaga berg. Dit is het startpunt voor het mountainbiken, we moeten bergafwaarts zo'n 60 km afleggen en krijgen beschermende kleding aan want ondanks dat er vele  bochten die in het traject zitten moeten we toch wel een snelheid van 45km per uur halen. Natuurlijk begint het, zodra we klaar staan om te vertrekken, te regenen. Maar mij maken ze niet gek want ik heb een poncho meegenomen. Het is echt super spannend, het gaat snel, je moet voorzichtig remmen in de bochten ivm het natte wegdek en de constante regen in je ogen is ook nog eens een extra handicap. Ik kijk naar beneden en vind dat ik eigenlijk nog wel aardig droog ben (dit was natuurlijk vragen om problemen) maar nog geen 5 min later zie ik een watertje over de weg stromen waar ik doorheen moet. Het ziet er niet diep uit maar ga voor de zekerheid toch op me trappers staan. Ik lig helemaal in een deuk voor mijn inschattingsfout want ik ben gewoon van mijn sokken tot me hol helemaal doorweekt. De 5 keer erna dat ik weer door het water moet, neem ik dus ook maar niet eens meer de moeite om op te staan. Na ongeveer 2 uurtjes komen we allemaal helemaal doorweekt beneden aan. Maar wat was dit gaaf zeg. Bij aankomst in Santa Maria krijgen we eerst een lunch en hebben we de rest van de dag vrij om onze natte kleren en schoenen te drogen, elkaar te leren kennen en de ervaringen van vandaag met elkaar te delen. Na het avondeten duiken we meteen ons bedje in want we moeten weer vroeg op morgen.

Dag 2: Santa Maria - Santa Teresa
Om 7 uur zitten we alweer aan het ontbijt en helaas zijn onze spullen niet helemaal droog geworden. Aangezien ze geen kranten hadden voor onze schoenen, hebben we babypampers gebruikt om ze te drogen. Wat ook aardig gelukt is al zijn me schoenen nog wel een beetje vochtig. Vandaag gaan we de junglebergen beklimmen en een gedeelte van de authentieke Inka trail lopen, alles bij elkaar zo'n 20 km. Het is echt super mooi. We zien verschillende dieren, koffie en coca plantages, diverse fruitbomen en krijgen tussendoor ook uitleg over van alles. Lunchen doen we in het jungle dorpje Quellomayo en bij binnenkomst zie we een wit harig piemeltje op een boomstam zitten en vragen ons af wat het is. Een van de jongen port er een beetje in met een stokje. Als de gids ons ziet zegt hij niet aanraken, niet aanraken, giftig, giftig. Nou nou rustig maar denk ik nog, totdat iemand ineens aan mij vraagt waarom mijn arm onder de witte haren zit. De 5 minuten daarna herinner ik mij vooral als heel veel paniek. De gids neemt me mee naar de spoelbak en wast mijn arm met zeep alsof de bovenste laag van mijn huid eraf moet. Ik krijg 2 soorten pillen om in te nemen, geen idee wat, maar ik neem ze maar meteen in en kijk naar me arm. Er zitten een soort blaasjes op me arm die in de brand lijken te staan. Inmiddels is ook de veroorzaker gevonden, blijkbaar de grote broer van het harige piemeltje (rups) dat wij zaten te pesten, die ons terugpakte door in het bosje te gaan zitten waar wij doorheen moesten om bij de lunchtafel te komen. Naast mij zijn er nog 4 anderen met een in de brand staande arm en we doen er een beetje lacherig over. Maar dan begint het gif zich te verspreiden, we hebben moeite met het bewegen van onze arm en binnen een paar minuten trekt het ook door naar onze borst en ons hart. Nu zijn we toch zelf ook wel een beetje in paniek. Na de lunch hebben we nog even de tijd om te relaxen en ik doe ff een tukkie in een hangmat. Als ik na een uurtje weer wakker word voel ik me weer prima. Gelukkig maar want we hebben nog een flink stuk bergopwaarts te gaan. Als we uren later eenmaal boven aan de berg zijn gekomen, ben ik helemaal verrot maar wat een uitzicht zeg. We krijgen ruim de tijd om uit te rusten en foto's te maken maar moeten dan weer door. We hebben nog flink wat km's voor de boeg maar gelukkig alleen nog maar vlak of bergafwaarts. We eindigen onze trip vandaag bij de natuurlijke warmwaterbronnen van Cocamayo. Ik kan me geluk niet op, wat is dit na een dag als vandaag heerlijk zeg. Verschillende grote baden met verschillende temperaturen maar allemaal heerlijk warm. Helaas zie ik wel dat ik mijn hielen kapot heb gelopen, een combinatie van vochtige sokken en schoenen, klimmen en dalen en het feit dat mijn schoenen nieuw en bijna helemaal mijn maat zijn :-). Na 2 uurtjes badderen en een biertje is het tijd om naar Santa Teresa te gaan waar we vannacht slapen. Ik ga ivm mijn voeten niet meer lopen maar pak voor het gemak de lokale bus.

Dag 3: Santa Teresa - Aguas Calientes
Ow my god wat is er gisteren avond/nacht allemaal gebeurd? In het restaurant waar we, zoals overal deze hele reis, een heerlijke maaltijd kregen was het na het eten happy hour (4 cocktails voor de prijs van 1) en aangezien we allemaal euforisch waren van wat we overdag allemaal hadden mogen bewonderen, hebben we hier flink gebruik van gemaakt. We zijn geeindigd in de enige club in het stadje en sommige hebben flink wat lol gehad met de stripperpaal die op de dansvloer stond. Ik word wakker in de kleding van een van de locals, ik had het blijkbaar te warm in mijn eigen kleding en heb een van de locals gedwongen van kleding te wisselen haha. Lang geleden dat  ik zo'n avond heb gehad zeg. Maar er is weer geen tijd te verliezen we gaan ziplinen. Ik merk dat ik nog niet helemaal nuchter ben en vraag of dat een probleem is ivm veiligheid, want veiligheid boven alles natuurlijk. Hij begint te lachen en zegt dat hij weet dat ik nog niet nuchter ben want hij was ook in de club en heeft me gezien. Het kan geen kwaad zegt hij maar vind het wel grappig om even aan alle posten door te geven zodat ze elke keer als ik bij de volgende zipline aankom al beginnen te lachen. Nou ben ik niet snel bang maar dit is toch wel even wat hoor. De lijnen zijn erg lang en hangen boven een afgrond die zo diep is, dat als het mis gaat, je iig op slag dood ben en niet meer terug gevonden word. De eerste 2 gaan we nog normaal hangend, maar de volgende hangen ze me ondersteboven en de laatste als een soort superman. Ik red het einde niet en voel dat ik terug glij naar het midden maar gelukkig komt iemand me redden, ik zie mezelf daar al hangen zeg. Ook moeten we tussendoor over een wiebelende hangende brug, ik op blote voeten want ben vergeten schoenen aan te trekken vanochtend. Na dit angstaanjagende spektakel worden we met het busje naar Hidroelectric gebracht voor de lunch. Vanaf hier moeten we 12km langs het spoor (dit is de enige weg) naar Aguas Calientes lopen, het stadje behorende bij onze eindbestemming de Machu Picchu, heiligdom van de Inka's. Mijn voeten worden nog even verbonden en ik besluit dit laatste stuk op slippers te doen. Na 2 uur lopen komen we aan en worden naar ons hostel gebracht. Dan krijgen we het slechte nieuws dat er iets is misgegaan met de entreekaarten. De groep wordt hierdoor opgesplitst in 2, de ene helft mag om 6.00 uur naar de Machu Piccu en de andere pas om 12.00 uur, dus helaas moeten we van sommige vroegtijdig afscheid nemen omdat we daardoor ook niet met dezelfde bus teruggaan naar Cusco. Dan is het alweer tijd om te douchen en naar bed want we moeten weer vroeg op. We zitten ook, ondanks het gebruik van anti-insectenspul, helemaal onder de beten van een soort zandvlooien/muggen die een hapje van je nemen. Ik ben een van de gelukkige die er misschien maar 5 heeft maar er zijn sommige die er wel 50 hebben en 1 jongen heeft er wel 20 op zijn gezicht.


Dag 4: Machu Piccu!!!!!!!
Eindelijk is het dan zover, we gaan vandaag eindelijk de Machu Piccu zien na al het afzien van de afgelopen dagen. Ik ga met een paar andere met een busje naar de top. Dit kost wel 12 dollar voor een enkele reis maar ik kan met mij voeten gewoon echt niet meer 1,5 uur steil omhoog lopen met mijn rugzak op mijn rug. We spreken om 4.15 uur af terwijl de eerste bus pas om 5.30 uur gaat maar bij aankomst staat er al een flinke rij. Het begint ook nog eens te regenen en met een bakkie koffie in mijn handen denk ik aan de mensen die nu aan het lopen zijn. We zijn even voor zessen boven en wachten tot we naar binnen mogen, het is koud en het regent, we stinken een uur in de wind omdat we al 4 dagen dezelfde vochtige kleding aan hebben en als we door de poort lopen zien we geen hand voor ogen door de mist. Ik kom niet meer bij, al vind de rest het minder grappig. De gids geeft ons een rondleiding en aan het einde verzekerd hij ons dat de mist later wel op zal trekkken als de zon doorkomt. En dat gebeurd ook in zekere mate. Het stopt met regenen, de zon komt door en de mist trekt weg, maar dat is wel zo'n 3 uur later als ik lekker op het terras aan me hamburger zit. Aangezien ik voor dit avontuur nog nooit van de Machu Piccu gehoord had was het voor mij misschien iets minder belangrijk dan voor de anderen die speciaal hiervoor naar Peru zijn gekomen. Ik besluit ook niet meer te gaan lopen maar een ticket te kopen voor de veel te dure (33 dollar) trein terug naar Hidroelectric waar het busje wacht om ons naar Cusco terug te brengen.. Wat waren dit 4 vermoeiende maar vooral 4 hele gave dagen. Met voor mij als hoogtepunt dag 2, dwars door de jungle. Om21.00 uur zijn we weer in Cusco en duik meteen me bed in.


Cusco:
Ik verander de volgende dag van hostel, van een party naar een relax hostel en blijf nog een paar dagen in Cusco. Ik spreek nog een keer af met sommige van de mensen die zijn overgebleven van de tour en zie ook mijn vriendin Marin,die een paar dagen na mij terugkomt van de Machu Piccu en uiteraard haar wel mooie foto's met mij deeld. Ook moeten mijn voeten genezen, deze zijn inmiddels ontstoken maar zien er na een paar dagen antibioticazalf alweer een stuk beter uit want ik was er gelukkig wel op tijd bij. Maar na een heerlijke massage van een uur om alle opgelopen pijntjes weg te werken, is het dan toch weer tijd om verder te gaan