Ushuaia - Punta Arenas - Puerto Natales

Jeetje ik weet niet eens zo goed waar te beginnen. Wat zijn afgelopen 2 weken een zooitje geweest voor wat betreft het reizen. Van geen bus te krijgen, tot verbindingen missen, tot uren vaststaan bij de grens en tot een keer zelfs de hele bus missen.

Maar als ik dan de nieuwberichten lees over de storm die is geweest in Nederland is het weer snel te relativeren. Ik hoop dat jullie er allemaal zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen. Dat er geen schade is onstaan aan jullie huizen, auto's, caravans, boten of in een ongeluk terecht zijn gekomen. Bij mijzelf was er gelukkig alleen een zeil losgekomen op de camping, hoorde ik van mijn moeder, maar deze is inmiddels weer vastgezet.

Het feest begon deze keer in Ushuaia ofwel 'het einde van wereld' en dat heb ik geweten. Ik moest eerst met een bus naar Calafate alvores door te reizen naar Rio Gallegos. Voor beide de 2 keer dat ik die plaatsen aandeed. In Rio Gallegos moest ik 1 keer overnachten omdat er op zondag geen bussen rijden. Sterker nog er is in Rio Gallegos, behalve de supermarkt, helemaal niks open op zondag. Dus heb ik hier even goed bijgeslapen. 's Ochtends vroeg vertrok de bus en iets meer dan 12 uur later kwam ik aan in Ushuaia, na onderweg 5 keer bij een controlepost te zijn gestopt. Stempeltje verlaten Argentinie, stempeltje arriveren Chili, stempeltje verlaten Chili, stempeltje arriveren Argentinie en dan nog een controle op alle bagage die door de scan moet en dit alles in verschillende gebouwen, kilometers bij elkaar vandaan. De logica hiervan is me even ontgaan maar wel heb ik voor het eerst in me leven een echt 'reizigers' paspoort met heel veel stempels :-)

In de bus ontmoette ik, na lange tijd geen Nederlander gezien te hebben, een Nederlandse met wie ik een taxi naar het hostel kon delen. Ik had 2 nachten geboekt in hostel La Posta, super netjes en schoon, je bed werd elke dag opgemaakt en een uitgebreid ontbijt met croissantjes inbegrepen. Enige nadeel was dat het een halfuur lopen naar het centrum was. Ook verzorgde het hostel 2 betaalde tours. Een naar het Nationaal Park (350 ARS/17,50 euro transfer+500 ARS/25 euro entree) en een naar Lago Esmeraldo (300 ARS/15 euro transfer) dus de keus voor Lago Esmeralda was snel gemaakt. Het was een wandeling van een uur of 3 en niet al te zwaar, maar het had het de vorige dag flink geregent waardoor het op sommige stukken de mega blubber power race werd. Het Nationale Park heb ik later nog wel even op internet opgezocht maar ik vond het de 42,50 euro gewoon niet waard. Na Lago Esmeraldo liet ik mij in de stad afzetten zodat ik een busticket kon gaan kopen voor mijn vertek op 10 januari. De vrouw keek me aan alsof ik niet goed bij mijn hoofd was en vertelde dat de eerste bus op zondag14 januari ging maar dat ik snel moest beslissen want die was bijna vol. Oke doe die dan maar als het niet anders is. Bij terugkomst in het hostel kreeg ik te horen dat ik daar niet langer kon blijven omdat ze helemaal volgeboekt waren, shit!!!

In de avond kwam er een vrouw helemaal blij het hostel binnen, ze had een busticket voor de volgende dag weten te bemachtigen. Ik vroeg of ik haar bed kon overnemen en dat was prima dus ik ook helemaal blij. Helaas hield ook hier mijn geluk meteen weer op want voor de laatste 2 nachten was er in heel Ushuaia geen betaalbare optie meer vrij, ik had zelfs al een optie gedaan op een smerig apartementje a 120 US dollar om zeker te weten dat ik niet op straat zou moeten slapen. Ondertussen ging het ook steeds slechter met mijn gezondheid, ik wist het nu zeker, ik werd ziek. Met nog 1 nacht te gaan in het hostel bedacht ik me ineens dat de toeristinfo misschien wel kon helpen en aangezien ik daar toch nog moest zijn omdat ik omdat ik graag de 'el fin del mundo' stempel in mijn paspoort wilde besloot . Terwijl ikmocht kiezen uiteen van dezes stempels, pleegde de aardige dame een telefoontje naar een hostel dat niet via internet te boeken is en ja hoor ze hadden plek. Het was midden in het centrum dus ik meteen erheen om alles te regelen. De man achter de balie zei me dat ikgewoonterug konkomen op de dag datik het bednodig had. Niks ervan ik wil 1bed voor vrijdag en zaterdag en ik wil gelijk betalen zodat het geregeld is. Hij vond het wat raar maar werkte gelukkig wel mee. Het was het meest vieze hostel waar ik ooit heb moeten slapen maar ik kon eindelijk gewoon even ziek zijn en niks hoeven te regelen.

De laatste 2 nachtjes en dan kan ik hier weg, ik had me voorgenomen lekker in bed te blijven liggen maar bij aankomst ontmoette ik 3 nederlanders, 2 die nog aan het wachten waren op hun boot naar Antartica en 1, die net terug was. Dat was Marian, een 75 jaar jonge reizigster die al vele jaren in Australie woont en al sinds de jaren 60 aan het reizen is geslagen. Wat een mooie verhalen heeft deze vrouw zeg. Het hielp ook heel erg dat ik gewoon lekker Nederlands kon praten terwijl ik mij niet goed voelde. De avond voor vertrek besloten we een drankje te gaan doen, ik had wat pijnstillers gekregen van Ben en voelde me wel aardig na 2 dagen gelegen te hebben. Even een bubbeltje om te vieren dat ik dan toch Ushuaia kon verlaten. En toen ging het mis.....koortsaanvallen, ijlen en toen ik wakker werd niet op me benen kunnen staan. Ik heb nog een poging gedaan naar de bus te rennen maar me lichaam wilde echt niet en ik kwam 10 min te laat en laat dit nou net de eerste bus in Argentinie zijn die op tijd is.

Ik heb me er vrij snel bij neergelegd want ik kon echt niet reizen op deze manier, ben een kuurtje gaan halen, heb gevraagd of ik nog een paar dagen in het hostel kon blijven, heb een tattoo laten zetten, al me vervolg bustickets gecancelled (had ik de dag ervoor allemaal geregeld omdat dit hele gebeuren me toch een beetje bang maakteme natte kleren uitgetrokken en ben naar bed gegaan.

Omdat ik gewoon echt niet langer in dat hostel met doorgelegen, vieze matrassen en smerig beddengoed wilde blijven besloot ik toch weer op zoek te gaan naar een busticket. Na 1,5 uur gewacht te hebben in het kantoor, 15 euro meer betaald te hebben voor precies hetzelfde ticket en volgende Nederlandse dame Hariet te hebben ontmoet, stond de volgende poging voor woensdag en daar zat ik bij vertrek gelukkig wel in. Voor mij isUshuaia uiteindelijk dus niet zo goedbevallen. Alles is er veel te duur, wel 1,5 keer de normale Europees/Argentijnse prijzen,het nationaal park is veel te duur, de mensen zijn niet echt behulpzaam en met meer inkomende dan uitgaande bussen lijkt het er een beetje op of ze je er wat langer willen houden dan gepland om lekker geld uit te geven. Dit laatste kan ook voort zijn gekomen uit de hallucinaties tijdens mijn koorts :-). Ik zou Ushuaia alleen aanraden als het de plek is waar je je reis begint en nog niet in Bariloche, El Chalten, El Calafate en Puerto Natales ben geweest want dan mis je hier gewoon de wauwfactor.

Wat een verademing om in Punta Arenas, Chili aan te komen zeg. Ruimtelijk, ordelijk, schoon en netjes en ondanks al de toeristen toch rustig. In de 3 dagen die ik hier de tijd had, heb ik voornamelijk langs het water gewandeld, ben ik een dagje naar zona franka (waar je tax free kunt shoppen) geweest en heb ik voor wel 80 euro een10 inch tablet incl beschermhoes met toetsenbord en een 16GB memorykaartje gekocht. Beide avond en ben ik uit eten gegaan met Harieta, een keurige Groningse dame van in de 50 die een paar weken op vakantie is en precies het tegenovergestelde van mijzelf. Met haar had ik eerder 1,5 uur in Ushuaia zittenwachten om eenbusticket te bemachtigen. Grappig is het dan toch dat je een leuke tijd heb met iemand die je thuis straal voorbij zou lopen. Toen ik me dit realiseerde vroeg ik haar toch naar haar beroep, iets wat reizigersonder elkaar normaal niet zoveel interesseerd omdat we daar gewoon niet mee bezig zijn. Toen ze vertelde dat ze als psycholoog in een tbs kliniek werkt moest ik van binnen toch wel glimlachen.

Puerto Natales is vergelijkbaar met Punta Arenas, ook een stadje aan het water alleen dan wat groter en de plek vanwaar je een excursie naar het Nationaal Park Torres del Paine kan doen. Dit was ook het moment waarop ik weer helemaal beter was en dat was ook net op tijd want er was hier een bierfestival aan de gang. Met de volgende Nederlandse Julia, die ik tegenkwam in het hostel zijn we dat meteen maar gaan bekijken. Het stelde uiteinddelijk niet heelveel voormaar voorzo'n stadje tochheel wat. Na wat hapjes, dansjes en 3 biertjes a 11%, had het bier toch gewonnen en zijn we gaan slapen. De volgende ochtend werd ik om 8.30 uur opgehaald om naar het voor mij park der parken te gaan, Torres del Paine. De tour/transfer zelf kost 35.000 CLP/45 euro en dan moet je nog de entree voor het park betalen 21.000 CLP/28 euro, maar dat is het zeker waard. De bus brengt je naar alle hotspots van het park met als hoogtepunt voor mij de waterval Salto Granda waar windstoten tussen de 80 en 100 km per uur je om de oren vliegen. Ondanks de waarschuwingen vooraf kwamen de nodige zonnebrillen, petjes en een wat oudere dame voorbij gevlogen. Als laatste een bezoek aan Cueva met op de terugweg nog een mooie regenboog. Na 10 fantastische uren werd ik weer afgezet in me hostel.

Na 5 dagen Puerto Natales was het weer tijd om te gaan. Een busreis van totaal 28 uur naar Los Antiguos. Eerst weer voor de derde keer langs El Calafate en El Chalten dus totaal in 3 bussen. Helaas liepen we bij de grensovergangsposten weer flinke vertragingen op doordat mensen hun immigratiepapier hadden weggegooid (niet ik deze keer ;-)) en doordat het syteem er compleet uit lag. We kwamen dus 3 uur te laat in El Calafate aan waardoor ik mijn aansluiting naar El Chalten had gemist. Bij het kantoor van de busmaatschappij kreeg ikte horen dat ik pech had, als je er niet 15 min van te voren bent kunnen ze niks meer voor doen. De volgende bus ging om 18.00 uur maar dan zou ik een uur te laat zijn voor de aansluiting naar Los Antiguos, niet alleen het duurste ticket a 60 euro maar deze bus gaat ook maar 1 keer per dag dus zou ik 's avonds laat nog op zoek moeten gaan naar een slaapplaats. Toen sloeg de paniek toch wel een beetje toe.

Met een heel zielig gezicht ging ik naar een andere balie en vertelde me verhaal. De vrouw zei me meteen me geen zorgen meer te maken. Ze ging ervoorzorgen dat ik mee konmet de bus van 18.00 uur en zou de buschauffeur inlkichten dat ik onderweg overgezet moest worden op de andere busnaar Los Antiguos. Ik hoefde niet eens een nieuw ticket te kopen, wat weer 30 euro scheelde. En zo geschiede het, na 2,5 uur kwamen we mijn bus tegen en werd ik midden op de snellweg netjes met me spulletjes van de ene naar de andere bus begeleid. Het vertrouwen in de Argentijnse gastvrijheid en behulpzaamheid is in een klap weer terug. Na 24 uur kwam ik dan ook eindelijk aan in Los Antiguos, niet de eindbestemming van vandaag maar aangezien dekomende urenerg spannend gaan worden bewaar ik dat verhaal tot volgende week.

De les van de afgelopen 2 weken is denk dat de dingen nu eenmaal lopen zoals ze lopen en dat met al het slechte ook heel veel goeds meekomt. De tattoo die ik heb latenzettenin Ushuaia is het sterrenbeeld van de zuiderster, bij ons niet te zienmaar vergelijkbaar met onze poolster, wat mij er aanlaat terugdenken dat je dingen niet altijd hoeft te zien om te weten dat het er is.

(na dit verhaal zelf terug gelezen te hebben besef ik mij dat het een beetje een langdradig verhaal met weinig spannende dingen is geworden en inmiddels ook een beetje gedateerd door het ziek zijn en omdat ik weer een tijdje in the middle of no where heb gezeten, maar met de aankomende lange reisdagen gaat dit zichzelf weer helemaal oplossen.)